Eerste publicatie: 10 oktober 1844 (Evening Mirror)

Samenvatting:
Waren de Zwitserse klokkenspelers van vlees en bloed? De schrijver van dit stuk betwijfelt dit ten zeerste. De klokkenspelers, zeven in getal, waren onvoorstelbaar behendig in het bespelen van hun handbellen, waarvan ieder vier à vijf in hoog tempo afwisselde. De souplesse en harmonie waarmee alles verliep, was zo verdacht goed dat er een elektrische kracht in het spel leek, zoals bij de automatische schaakspeler van Maelzel. Zeker is in elk geval dat ze met hun muziek de toeschouwers wisten te ‘elektriseren’.

Vertalingen en bewerkingen:
1989: De Zwitserse Klokkenspelers (Edgar Allan Poe Compleet – Het volledige proza, Loeb)
1988: De Zwitserse klokkenspelers (Edgar Allan Poe Autobiografisch, August Hans den Boef)